....ครั้งพุทธกาลองค์สมเด็จพระสัพพัญญู เสด็จประทับอยู่ในเชตวันมหาวิหาร ณ กรุงสาวัตถี
สมเด็จพระเจ้าปัสเสนทิโกศล ได้ถือเครื่องสักการบูชามีของหอมเป็นต้น พร้อมกับบริวารได้ไปสู่สำนัก
พระเชตวันมหาวิหาร เพื่อเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นไปถึงแล้วก็บูชาด้วยเครื่องสักการะนั้น และนั่งที่
สมควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วทูลถามว่า ภนฺเต ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้านรชนชายหญิงมีจิตศรัทธาเลื่อมใส
ใคร่จะสร้างผ้าพนังเป็นที่กำบังแดดและฝนในสถานที่พระพุทธองค์ทรงประทับอยู่นั้น จักมีผลอานิสงส์
เป็นอย่างไร

....... พระเจ้าข้าพระองค์ทรงเทศนาว่า ดูกรมหาบพิตร นรชนคนใดมีจิตเลื่อมใสศรัทธาในพระ
รัตนตรัยแล้ว ได้จัดหาผ้ามาทำเป็นผ้าพนังถวายเป็นทานอย่างนี้ ก็จักได้ผลานิสงส์ถึง ๑๖ กัลป์ ดูกร
มหาบพิตร บุคคลใดได้สร้างผ้าพนังนี้ ก็จักได้เป็นพระอินทราธิราชถึง ๗ ชาติ และจักเป็นพระเจ้า
จักรพรรดิราชเจ้าในประเทศน้อยใหญ่ถึง ๗ ชาติกับทั้งเป็นมหาเศรษฐีอีก ๗ ชาติ โดยลำดับจะปิดเสีย
ซึ่งอบายภูมิ ถึงแม้จะเกิดมาในภพใดชาติใด อันคนและเทวดาทั้งหลายก็พากันเคารพสักการบูชา
บุคคลนั้นอยู่ในที่ใดก็จะมีผ้ากางกั้น ไม่ให้หนาวร้อนอยู่ทุกเมื่อจะมีรูปสวยงดงามเป็นที่รักใคร่แก่คนทั้ง
หลาย อิทํผลํ ด้วยทานการถวายผ้าพนังนี้